Triduum Paschalne
Wielki Czwartek
Ewangelia według św. Jana 13, 1-15
Do końca ich umiłował
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!»
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Refleksja
W Wielki Czwartek rozpoczynają sie wielkie wydarzenia. Jezus przygotowuje uczniów na swoje odejście z tego świata. Wie, niedługo uczniowie zostaną sami. W Wielki Czwartek przekazuje uczniom dar, który ma pozostać w ich sercach i którym mają się dzielić z innymi. Powierza im ten dar z przykazaniem, że wszyscy, którzy są i będą uczniami Jezusa teraz i w przyszłych pokoleniach, to mają czynić. Podczas wieczerzy Jezus schyla się do nóg Apostołów i umywa im nogi. Gest na pierwsze odczucie niezrozumiały i nie do przyjęcia. Jakże to, Jezus ma umywać nogi? Tak zareagował św. Piotr. Jak św. Piotr potrzebował czasu by zrozumieć ten gest, tak i my potrzebujemy czasu by zrozumieć to co czynił i czyni Jezus.
W Wielki Czwartek przez gest umycia nóg Apostołom Jezus ukazuje jak bardzo kocha nas i każdego człowieka. Miłość Jezusa nie jest zależna od naszych dobrych czynów. Jezus kocha nas, każdego człowieka, bez naszych, ludzkich zasług. Miłością Jezusa jesteśmy wpierw obdarowani zanim my wyrazimy naszą miłość do Jezusa. To wydarzenie to też lekcja dla nas – uczmy się przyjmować od Boga to co nam Bóg daje, czasem nie rozumiejąc daru.
W Wielki Czwartek w kontekście Miłości Jezus przekazuje drugi wielki dar: dar swojej obecności pod postacią chleba i wina. Słowa Jezusa z Wielkiego Czwartku powtarzane są przez wieki i oby były powtarzane tak długo jak długo żyje człowiek: To czyńcie na moja pamiątkę. Te słowa wypowiadane przez kapłana w Duchu Świętym czynią realną obecność Jezusa pod postacią chleba i wina. Jezus staje się dla nas pokarmem duchowym, Jezus daje nam siłę na dobre i trudne dni życia.
W Wielki Czwartek dziękujmy Jezusowi za dar Eucharystii i dar Kapłaństwa. W Wielki Czwartek wielu z nas uczestniczyło w katedrze swojej diecezji w Mszy Krzyżma, podczas której Biskup poświęca oleje używane przy udzielaniu danych Sakramentów.
W Wielki Czwartek przeżywamy szczególnie wymowne wydarzenie, które skłania do medytacji, modlitwy i adoracji - przeniesienie Najświętszego Sakramentu do tak zwanej ciemnicy. Tabernakulum zostaje puste. Jezus sam, w ciemnicy – cierpi.
W adoracji, módlmy się z cierpiącym Jezusem za cierpiący dzisiaj świat: „Dla Jego bolesnej Męki miej Miłosierdzie dla nas i całego świata”.
ks. Kazimierz