Wielki Tydzień
Wielki Wtorek
Ewangelia według św. Jana, 13,21-33. 36 - 38
Zapowiedź zdrady Judasza i zaparcia się Piotra
W czasie wieczerzy z uczniami Jezus wzruszył się do głębi i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda». Spoglądali uczniowie jeden na drugiego, niepewni, o kim mówi.
Jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» Ten, oparłszy się zaraz na piersi Jezusa, rzekł do Niego: «Panie, któż to jest?»
Jezus odparł: «To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu». Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wstąpił w niego Szatan.
Jezus zaś rzekł do niego: «Co masz uczynić, czyń prędzej! » Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. On więc po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc.
Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie».
Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?»
Odpowiedział Mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz».
Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie».
Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz».
Refleksja
W Wielki Wtorek wsłuchujemy się w słowa zapisane przez św. Jana. Wieczerza Jezusa z uczniami. Oni byli blisko Jezusa. Z Nim wędrowali, słuchali Jego nauczania, byli świadkami cudów, które Jezus dokonywał. W przyszłości, to oni, uczniowie mają być świadkami Jezusa, Jego nauczania. W nich Jezus pokłada nadzieję. Rzeczywiście, jest to Wieczerza z najbliższymi. Nie może nas dziwić to, że Jezus jak pisze św. Jan, wzruszył się do głębi. Czy jest to wzruszenie z miłości? Ale czy w tym wzruszeniu nie zobaczymy również wzruszenia z żalu? Jezus wie co wydarzy się w najbliższych godzinach. Zostanie sam. Uczniowie pełni jeszcze energii i siły zapewniają o bliskości w każdej chwili. Nie rozumieją słów Jezusa. Nawet, jakby nie zauważają, chociaż mówi wyraźnie: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda». A do Piotra, który zapewnia o miłości Jezus mówi: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz».
Wielki Wtorek to dzień refleksji o naszym życiu i o bliskości z Jezusem. To dzień wdzięczności Jezusowi, że jest z nami również wtedy, gdy odchodzimy od Niego. On idzie z nami i ogarnia nas swoim Miłosierdziem, które ma dla nas i całego świata. W medytacji, zobaczmy, jak wielu ludzi jest wokół nas, którzy niosą nadzieję, miłość, dobroć.
W Wielki Wtorek módlmy się o mocną wiarę w Jezusa. Módlmy się w intencji dotkniętych cierpieniem, w intencji niosących wszelką pomoc drugiemu człowiekowi. Pod Twoją obronę …. .